Տե՜ր, օգնիր իմ հիշողությանը, որ չդառնա անհավատության մեղսակից… Որովհետև հիշողությունն էլ է երբեմն հոգնում...

Ամենայն հայոց կաթողիկոսին շնանալու, պղծության, կուսակրոնության ուխտը պղծելու մեջ մեղադրող, Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու և հայաստանյան հանրության բարոյականությունը, արժեքները կասկածի տակ դնող գերագույն գլխավոր պղծագործ Նիկոլի բարոյականությանը, արժեքներին մասամբ արդեն անդրադարձել ենք այս հոդվածաշարում: Բայց «կինոն», ինչպես խոստացել ենք նախորդած հրապարակմամբ, դեռ նոր է սկսվելու, դեռ կտեսնենք, թե ով և ինչպես էր շնանում…

Եթե ազգը նպատակ չունի, որին հասնելու համար անհրաժեշտ է համախմբել իր կարողություններն ու լուծել առաջացած խնդիրները, այն սկսում է մեռնել...

Միջազգային արբիտրաժային վճիռը չկատարելու քմահաճույքի համար վճարելու են ծանր հարկերի տակ կքած ու տասնամյակներով լավ օրվա հույսը չկորցնող մեր «հերոս» հարկատուները: Հայաստանին, ամենայն հավանականությամբ, նոր (դրամական) պահանջներ կներկայացվեն...

Այն, որ մի զանգված տարվելու է Էջմիածին ադմինիստրատիվ լծակների շնորհիվ, պարզ է: Նման զանգված կար և՛ հիտլերյան Գերմանիայում, և՛ 1915 թվականին Օսմանյան Թուրքիայում, և՛ Ստալինի ժամանակաշրջանում...

Բոլոր նիկոլապաշտներին, նիկոլականներին, լոյալ նիկոլականներին և իբր ոչ նիկոլականներին ու «հա, բայց...» ասողներին, որոնք ասում են, որ այս արշավը ոչ թե Հայ Առաքելական Եկեղեցու դեմ է, այլ կուսակրոնության ուխտը խախտած Կաթողիկոսի դեմ, խնդրում եմ նյարդերն ամրացնել ու տալ երկու հարց...

Առաջարկում եմ համեմատել Նիկոլ Փաշինյանի հունիսի 10-ի և հուլիսի 23-ի Հայ Առաքելական եկեղեցին կազմաքանդելու ծրագրերը: Եթե հունիսի 10-ին նա համարում է, որ «անհրաժեշտ է գործուն քայլեր ձեռնարկել Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի Վեհարանը ազատելու և Կաթողիկոսական նոր ընտրություններ կազմակերպելու ուղղությամբ» և կարող է արտաքուստ որոշ միամիտների մոտ տպավորություն թողնել, թե նրա պայքարը Կաթողիկոսի դեմ է...

Ինչո՞ւ են Ալիևն ու Էրդողանը հարձակվել Հայ Առաքելական Եկեղեցու վրա։ Պատճառը շատ պարզ է։ Դա հայկական այն եզակի ինստիտուտներից է, որը Նիկոլ Փաշինյանը չի կարողացել կամ չի հասցրել փլուզել...

ՀՀ առաջին Նախագահի խոսքի խորիմաստը, հիրավի, պետք է արթնացնի և զգաստացնի պետության բոլոր պատկան մարմիններին և քաղաքացիներին՝ կանգնեցնելու ազգային ողբերգությունը...

Թումանյան չկա, Իսահակյան չկա, Տերյան չկա, Չարենց չկա, Բակունց չկա, Շիրազ չկա, Սևակ չկա, Մաթևոսյան չկա, բայց կա Գրողների միություն...